“Als ik niet zo blond was, zou ik me ter plekke groen en geel ergeren.” In De conferentie van de dieren hebben de dieren genoeg van oorlog en eindeloze politieke praatjes. Omdat vooral kinderen de dupe zijn, organiseren ze zélf een wereldconferentie. Elk dier stuurt een afgevaardigde, en uit alle continenten wordt een kind uitgenodigd. Wanneer praten niet helpt, grijpen de dieren in: ze ontvoeren de kinderen – en dwingen zo de wereldleiders tot echte actie. Grenzen verdwijnen, de toekomst lijkt hoopvol.

Kästner vertelt met veel humor over de conferentie van de dieren met al zijn complicaties, maar hij laat geen twijfel bestaan over de ernst van de oorlog. De onverantwoordelijke mensen zijn tegen de dieren die vinden dat de mensen de toekomst van hun kinderen in gevaar brengen. ‘Het gaat om de kinderen’ wordt het motto van de conferentie. De morele superioriteit van dieren wordt vaak benadrukt, bijvoorbeeld met de uitspraak van de olifant Oskar: ‘We zorgen dat alles in orde komt! We zijn toch geen mensen!’ Zelfs nadat de kinderen zijn ontvoerd, staan de dieren moreel gezien nog steeds aan de goede kant, omdat ze zich beroepen op de wet. In hun gesprek over de oorzaken van de klachten komen de dieren tot de conclusie dat de hele toestand in wezen te wijten is aan de bureaucratie en het leger. Scherpe satires lopen door het hele boek heen.

Erich Kästner (1899–1974) was een veelzijdige Duitse schrijver, in ons land vooral bekend om zijn kinderboeken, maar ook actief als publicist, cabaretdichter en scenarioschrijver. Zijn leven werd getekend door twee wereldoorlogen, wat leidde tot zijn antimilitarisme – een centraal thema in zijn werk.